ေရပံုး

ေရပံုး

 

တစ္ခါကေရထမ္းေရာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္မွာ ေရပံုး၂ပံုးႏွင့္သာေရထမ္းေရာင္းရတယ္။ ေရပံုး၁ပံုးက ေပါက္ေနၿပီး ေနာက္တစ္ပံုးကေတာ့ေကာင္းတယ္။ သူေရထမ္းတဲ့ေနရာကေန ေရပို႔တဲ့အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ ေတာ္ေတာ္သြားရတယ္။ ေရအျပည့္ထည့္ထားေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာ ေပါက္ေနတဲ့ပံုးက ေရတစ္၀က္သာက်န္တယ္။ ၂ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေကာင္းတဲ့ေရပံုးကေတာ့ ေရအျပည့္ထည့္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ပီတိေတြျဖစ္ၿပီး ေပါက္ေနတဲ့ပံုးကေတာ့ တစ္၀က္သာသယ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ မ်က္ႏွာငယ္ေနရ႐ွာတယ္။ တစ္၀က္သာတာ၀န္ေက်တဲ့အတြက္ သူ၀မ္းနည္းေန႐ွာတယ္။ ဒါနဲ႔ ေရခပ္ဆင္းခ်ိန္မွာ ေရပံုးေပါက္က သခင္ကိုေျပာေတာ့တယ္ “အရမ္းကို၀မ္းနည္းပါတယ္၊ ဒီလိုျဖစ္ရတဲ့အတြက္လည္းေတာင္းပန္ပါတယ္” လို႔ဆိုေတာ့ “ဘာလို႔တုန္း” လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ “ေရကိုအျပည့္ထည့္တာကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ေနာက္ဆံုးေရတစ္၀က္သာက်န္တယ္၊ ေရတစ္၀က္သာ႐ွိေတာ့ ေရတစ္၀က္ရဲ့အဖိုးခကိုသာရ႐ွိတယ္” လို႔ ေရပံုးေပါက္ေလးကျပန္ေျပာတယ္။ သခင္ကလည္း ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ျပံဳး႐ံုသာျပံဳးေနလိုက္တယ္။ ေရခပ္ၿပီးအျပန္လမ္းမွာ သခင္က “ေရပံုးေပါက္ကို လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကိုၾကည့္လိုက္ပါ ပန္းေလးေတြပြင့္ေနတယ္” လို႔ဆိုတယ္။ ေရပံုးေပါက္က ပန္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးေနတုန္းမွာ သူ႔ပံုးထဲကေရကတစ္၀က္သာက်န္လို႔ သူ၀မ္းနည္းရျပန္တယ္။ ေရပံုးေပါက္ေလး၀မ္းနည္းေနတာကိုၾကည့္ၿပီး သခင္က “နင္လမ္းတစ္ဘက္တစ္ခ်က္ကိုဂ႐ုစိုက္မိလား ေရပံုးေပါက္ေလး႐ွိတဲ့ဘက္မွာပဲ ပန္းေလးေတြပြင့္ေနတယ္ဆိုတာကို…….. ေကာင္းတဲ့ေရပံုးရဲ့ဘက္မွာပန္းမ႐ွိဘူး ေရပံုးေပါက္ေနတာကိုငါသိတယ္ ဒီအတြက္ငါအဲဒီဘက္မွာ ပန္းမ်ိဳးေစ့ကိုခ်ဲထားလိုက္တယ္၊ တစ္ခါတည္း ပန္းေတြကိုေရေလာင္းၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္ ဒီလိုနဲ႔ ဒီပန္းေတြကိုငါေရာင္းရတယ္၊ ေရပံုးေပါက္ေနတာက နင့္ရဲ့အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး ေရပံုးသာမေပါက္ေနရင္ လွပတဲ့ပန္းေတြကို ငါေရာင္းႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး”

လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ႐ွိတယ္ အေရးႀကီးတာကေတာ့ အဲဒီအားနည္းခ်က္ေတြကို သင္ဘယ္လိုခံယူမလဲဆိုတာပါပဲ။